Od 30 lat wileński Caritas wyciąga dłoń potrzebującym
Od 30 lat wileński Caritas wyciąga dłoń potrzebującym
Dobroć nas jednoczy
Ostatnie dni przed Bożym Narodzeniem… W marketach gorączkowo zabiegani ludzie, którzy wybierają prezenty dla najbliższych i zakupują produkty. Ale w całym tym zgiełku jest pewna oaza ciszy, spokoju, radości. To stoisko Caritasu Archidiecezji Wileńskiej. W ostatnim tygodniu adwentu, do 23 grudnia, w największych galeriach handlowych – „Akropolis” i „Panorama”, która na czas świąt nawet zmieniła swą nazwę na „Dovanorama” (czyli Prezentorama) – trwa zbiórka dla potrzebujących. Jest to przedsięwzięcie organizowane w ramach corocznej akcji bożonarodzeniowej „Dobroć nas jednoczy” (16-31 grudnia). Mijający rok dla charytatywnej organizacji jest jubileuszowy – minęło 30 lat działalności.
Od lat w wielu domach mieszkańców całego kraju na wigilijnych stołach stawiane są świece Caritasu. Niektórzy zapalają je podczas kolejnych niedziel adwentu. Od 16 do 31 grudnia można wrzucić ofiarę do puszki przy stoisku w dużych sklepach albo na kiermaszach, gdzie czuwają wolontariusze i rozdają ulotki, zaś za drobne ofiary darują upominki.
Gimnazjum w Kowalczukach – dwie dekady z imieniem Stanisława Moniuszki
Nauka i wartości duchowe
W miniony piątek społeczność polskiej szkoły w Kowalczukach oraz liczne grono gości miały niecodzienną możliwość świętowania wigilii w muzycznej rodzinie Moniuszków. „Wigilia u Moniuszków” – właśnie taki tytuł nosiła piękna uroczystość obchodzona z okazji 20. rocznicy nadania Gimnazjum w Kowalczukach imienia kompozytora Stanisława Moniuszki.
Równo 20 lat temu Szkoła Średnia w Kowalczukach, jako jedna z pierwszych w rejonie wileńskim, obrała sobie patrona – Stanisława Moniuszkę, ojca polskiej opery narodowej, kompozytora ściśle związanego z Wilnem. Ponieważ miano zobowiązuje, od tej chwili szkoła oraz cała jej społeczność podąża szlakiem poznawania i zgłębiania życiorysu i drogi twórczej kompozytora. Mijający rok, ogłoszony Rokiem Moniuszkowskim, dla gimnazjum w Kowalczukach był szczególnym.
Wieczerza wigilijna w Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w DKP
W gronie przyjaciół
Już trwają spotkania opłatkowe w polskich organizacjach społecznych oraz placówkach oświatowych i kulturalnych. Jednym z nich była wieczerza wigilijna u prezes Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki Apolonii Skakowskiej w sobotę, 14 grudnia, w Domu Kultury Polskiej w Wilnie.
Przybyli na nią prezes Związku Polaków na Litwie Michał Mackiewicz, prezes Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Polskich na Litwie „Macierz Szkolna” Józef Kwiatkowski, wicedyrektor Domu Kultury Polskiej Krystyna Zimińska, prezes Twórczego Związku Polskich Malarzy na Litwie „Elipsa” Danuta Lipska, rektor Polskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Wilnie Ryszard Kuźmo wraz ze słuchaczami, kierownicy zespołów artystycznych, administratorzy ośrodków kultury, poeci, muzycy.
Bohaterki Powstania Listopadowego z Litwą w tle (II)
Kobiety, ze zrozumiałych względów, szły w dawnych czasach do powstań czy na wojnę ze współtowarzyszkami, by w razie niebezpieczeństwa czy choroby wspierać się nawzajem. Bliską przyjaciółką i zarazem adiutantką Emilii Broel-Plater była jej wieloletnia przyjaciółka Marylka Prószyńska. Ponadto pełniła rolę łączniczki z innymi oddziałami powstańczymi. Wiadomo, że 30 kwietnia 1831 r. wraz z szeregami żołnierzy pod dowództwem Emilii Broel-Plater przyłączyła się do oddziału Karola hr. Załuskiego rozłożonego obozem pod Poniewieżem. Obie uzupełniły szeregi wolnych strzelców wiłkomierskich. Po przegranej potyczce pod Prystowianami 4 maja 1831 r. Prószyńska odłącza się od oddziału i przepada bez wieści1.
W tym czasie Emilia Broel-Plater powraca razem z grupą strzelców wiłkomierskich w rodzinne strony i melduje się u wodza powstańców powiatu wileńskiego Konstantego hr. Parczewskiego, towarzyszą jej dwie ochotniczki – Antonina Tomaszewska i Maria Raszanowicz, nowa adiutantka, następczyni zaginionej Prószyńskiej.