XXV Festiwal Folklorystyczny „Pieśń znad Solczy”
XXV Festiwal Folklorystyczny „Pieśń znad Solczy”
Znów nad Solczą dźwięczy polska pieśń
Nic tak nie spędza sen z powiek, jak kwestia pogody dla organizatorów imprezy plenerowej. Tak też się stało w przypadku tegorocznej edycji festiwalu „Pieśń znad Solczy”, gdy deszcz mógł zepsuć wszystkie plany organizatorów święta. Tymczasem ostatnie krople z nieba spadły zaraz przed uroczystą Mszą św. Po dwóch latach przerwy, wywołanych sytuacją pandemiczną, 22 maja park miejski w Solecznikach znów nabrał ludowych kolorytów. Wszystko za sprawą Festiwalu Folkloru „Pieśń znad Solczy”, w tym roku świętującego swoją 25. odsłonę.
19 maja 1996 roku zorganizowana przez samorząd rejonu solecznickiego i Solecznicki Rejonowy Oddział Związku Polaków na Litwie impreza, stała się tradycyjną i jedną ze sztandarowych imprez rejonu solecznickiego. Z biegiem lat festiwal rozrastał się wzdłuż i wszerz – rósł poziom artystyczny, zwiększała się liczba uczestników.
Obchody 80. rocznicy Zbrodni Święciańskiej
Hołd niewinnie pomordowanym
W niedzielę, 22 maja, w rejonie święciańskim odbyły się uroczystości upamiętniające 80. rocznicę Zbrodni Święciańskiej. Rozpoczęły się Mszą św. o godz.10.30 w kościele pw. Wszystkich Świętych w Święcianach. Nabożeństwo koncelebrował ks. Witalij Kisiel, który wygłosił również okolicznościową homilię.
W Mszy św. wzięli udział: Irmina Szmalec, Konsul RP w Wilnie, prof. dr hab. Monika Tomkiewicz z Instytutu Pamięci Narodowej, Józef Szyłejko, prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, prof. Romuald Brazis, rektor Universitas Studiorum Polona Vilnensis, Anna Łastowska, prezeska Święciańskiego Rejonowego Oddziału ZPL, Edward Worszyński, były starosta Podbrodzia, młodzież z Gimnazjum Żejmiana z Podbrodzia, kierownictwo i młodzież z polskiej szkółki niedzielnej w Nowych Święcianach, członkowie ZPL z Podbrodzia, Święcian i Nowych Święcian oraz licznie zgromadzeni mieszkańcy.
Zygmunt Nagrodzki – syn Ziemi Święciańskiej (2)
Wszechstronna działalność
Po powrocie z zesłania z Rosji Nagrodzki kontynuował swoją działalność społeczno-oświatową. W 1909 r. zalegalizowano Resursę Rzemieślniczą (Klub Rzemieślniczy). Nagrodzki nadal pełnił w niej funkcje wiceprezesa, kontynuował działalność oświatową w sekcjach oświatowej i dramatycznej. Z pierwszej sekcji powstało z czasem Towarzystwo „Światło”, z drugiej – Towarzystwo Polskiego Teatru Ludowego. W obu tych towarzystwach Nagrodzki odgrywał czołową rolę.
Nagrodzki próbował założyć w Wilnie polską księgarnię ludową. Jednak na to nie otrzymał zezwolenia. Wówczas zawarł spółkę z archeologiem i działaczem ludowym Wandalinem Szukiewiczem i doprowadził do otwarcia pod jego nazwiskiem w lipcu 1908 roku księgarni i składu nut „Kultura”.