Na tej fermie zawsze panuje cisza. Nie słychać tu muczenia krów, chrumkania prosiaków czy gdakania kur. W małej wioseczce Smagury, położonej w starostwie kamionskim, solczanka Janina Winogrodskaja od kilku lat hoduje
afrykańskie ślimaki.
Egzotyczna hodowla pani Janiny
Na tej fermie zawsze panuje cisza. Nie słychać tu muczenia krów, chrumkania prosiaków czy gdakania kur. W małej wioseczce Smagury, położonej w starostwie kamionskim, solczanka Janina Winogrodskaja od kilku lat hoduje
afrykańskie ślimaki.
Kiedy przed pięcioma laty jeden z kolegów męża podsunął nam pomysł hodowli ślimaków, od razu zrozumiałam, że z tego można zrobić interes. Dla naszego rejonu, jak i całej Litwy, ślimak jest jeszcze dziwnym produktem, czego nie można powiedzieć o reszcie Europy, w szczególności Francji. Tradycje kulinarne mają jednak to do siebie, że można je unowocześniać z uśmiechem mówi pani Janina, pierwsza zawodowa hodowczyni ślimaków na Ziemi Solecznickiej.
Latem na Zatroczu, w Połądze, Trokach (2)
Dotrzeć na przełomie XIX-XX w. z miasteczka Połąga do morza łatwo nie było. Piaszczysty i grząski teren bardzo utrudniał chodzenie (na tę okazję szyto specjalne buty), a i deptak miejski urządzono nie od razu. Jakiś więc czas korzystano ze specjalnych szyn z przytwierdzoną platformą z ławkami. Natomiast młodzież i płeć męska udawała się w kierunku Bałtyku na niewysokich, lecz wytrzymałych żmudzkich konikach hodowanych w pobliskiej Kretyndze Józefa Tyszkiewicza (zm. w 1892 r.). W testamencie nadmorski kurort Połąga (początkowo wioska rybacka) zostawił on synowi Feliksowi. Władysław dostał Landwarów, Józef (junior) Zatrocze, Antoni Kojrany, a Aleksander, jako najstarszy, dziedziczył po ojcu Kretyngę.
Dobrze urodzone panie w kraju i za granicą poznawano nie tylko po nieopalonej twarzy czy rękach, ale i zepsutych zębach. Chłopki nie miały pieniędzy na rękawiczki i kapelusiki, a tym bardziej na słodycze...