Msza św. w 5. rocznicę śmierci Gabriela Jana Mincewicza
Żyje w pamięci mieszkańców Wileńszczyzny
We wtorek, 7 grudnia, w 5. rocznicę śmierci Gabriela Jana Mincewicza – założyciela i wieloletniego kierownika Reprezentacyjnego Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna”, polityka, samorządowca i działacza społecznego – modlono się w Jego intencji.
Śp. Gabriel Jan Mincewicz wciąż żyje w pamięci mieszkańców całej Wileńszczyzny i nadal cieszy się ich uznaniem. W rocznicę Jego odejścia zostało odprawione nabożeństwo w kościele św. św. Piotra i Pawła w Wilnie. Liturgię sprawował proboszcz parafii – ksiądz prałat Wojciech Górlicki. Za śp. Mincewicza modlili się krewni, znajomi, byli współpracownicy, mieszkańcy. Przed Mszą św. Związek Polaków na Litwie, samorząd rejonu wileńskiego i zespół „Wileńszczyzna” zaprosili wszystkich, aby na grobie Mistrza na Cmentarzu Antokolskim złożyć kwiaty i zapalić znicze…
Gabriel Jan Mincewicz urodził się 25 marca 1938 roku w gminie sużańskiej rejonu wileńskiego. Wychował się w rodzinie o głębokich korzeniach katolickich i patriotycznych. Uzdolniony muzycznie, studiował w Państwowym Konserwatorium w Wilnie (obecnie Akademia Muzyczna), które ukończył w 1968 r. z dyplomem dyrygenta chóru i wykładowcy muzyki. W latach 1961-1975 pracował jako nauczyciel muzyki w szkole nr 26 w Nowej Wilejce. Przez 30 lat konspiracyjnie prowadził młodzieżowe kółka religijne: „Promień” w Nowej Wilejce i „Świt”, w których wychowało się kilka pokoleń powojennej młodzieży Wileńszczyzny. Za działalność religijną wśród młodzieży był usuwany z pracy. Od 1975 do 1992 r. pracował jako nauczyciel w szkole średniej nr 1 w Niemenczynie.
Zasłużony działacz na rzecz polskiej kultury na Litwie. Założyciel i wieloletni kierownik dziewczęcego zespołu wokalnego „Stokrotki”, „Jutrzenka”, a później Reprezentacyjnego Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna”, inicjator Festiwalu Kultury Polskiej na Litwie „Kwiaty Polskie” i Festiwalu Pieśni i Poezji Religijnej „Ciebie, Boże, wysławiamy”. Był też poetą i kompozytorem. Gromadził, dokonywał aranżacji i popularyzował folklor ojczystych stron. Wydał kilka zbiorów piosenek (m. in. „Pieśni Wileńszczyzny”) i podręczników do muzyki. Jest autorem ponad 30 pieśni, w tym tak znanych i popularnych piosenek o Ziemi Wileńskiej jak: „Wileńszczyzny drogi kraj”, „Ojcowizna”, „Polonez wileński”.
Aktywnie udzielał się politycznie i społecznie, szczególnie na niwie kultury, religii i oświaty. Był prezesem Związku Polaków na Litwie w latach 1991-1994, posłem na litewski Sejm w latach 1992-2004, wieloletnim wicemerem samorządu rejonu wileńskiego. Obronił pracę magisterską i doktorat z teologii na Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie uzyskując stopień doktora nauk teologicznych. Pracował jako katecheta w Gimnazjum im. K. Parczewskiego w Niemenczynie. Należał do komisji katechetycznej Archidiecezji Wileńskiej. Był autorem książki o tematyce religijnej „Na co mi Bóg i religia?”. Każdego roku w ostatnią niedzielę czerwca organizował i prowadził pielgrzymki do Kalwarii Wileńskiej.
Za liczne i wybitne zasługi na niwie kultury oraz obszerną działalność społeczną na Wileńszczyźnie został uhonorowany Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP, Złotym Pucharem Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, nagrodą im. św. Brata Alberta, tytułem Zasłużony dla Kultury Polskiej. W plebiscycie „Kuriera Wileńskiego” w 1998 r. czytelnicy przyznali mu tytuł „Polaka Roku”.
I. K.
Na zdjęciach: za śp. Mincewicza modlili się krewni, znajomi, byli współpracownicy;
kwiaty na grobie Maestro
Fot. Marlena Paszkowska