90. rocznica pierwszego objawienia się Jezusa Miłosiernego św. s. Faustynie
Płock, Wilno, Kraków, Rzym – w bogatej mozaice Bożego Miłosierdzia
W lutym mija 90 lat odkąd siostra zakonna ze Zgromadzenia Matki Boskiej Miłosierdzia – Faustyna Kowalska – po raz pierwszy ujrzała Zbawiciela, który przekazał jej wielkie orędzie miłosierdzia. Wydarzenie to miało miejsce w Płocku, gdzie wówczas we wspólnocie zakonnej przebywała siostra. Siłą rzeczy – wkrótce została przesłana na placówkę do Wilna, potem zaś do Krakowa – wydarzenia związane z rozwojem objawień i krzewieniem tego kultu przeniosły się do Grodów Giedymina i Kraka. W bogatej mozaice Bożego Miłosierdzia swoje miejsce znalazły te trzy miasta.
W ubiegłym roku Wilno uroczyście obchodziło 85. rocznicę podyktowania przez Pana Jezusa koronki do Bożego Miłosierdzia. Stąd – z Domku św. Faustyny na Antokolu – na cały świat było transmitowane nabożeństwo w różnych językach. Dzisiaj w centrum uwagi całego świata staje Płock, gdzie się „wszystko zaczęło”. Dla nas, w okresie Wielkiego Postu – to kolejna okazja, żeby przypomnieć sobie przesłanie Pana Jezusa i podziękować Mu za ten wielki dar, jakim jest Jego miłosierdzie względem nas. Jest to też okazja do rachunku sumienia – na ile uczynki miłosierdzia, do których szczególnie w Wielkim Poście wzywa nas Chrystus i Kościół, są udziałem naszego życia.
Płockie Betlejem Miłosierdzia
Na terenie klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy Starym Rynku znajduje się Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, a w nim kaplica z obrazem Jezusa Miłosiernego i relikwiami św. Faustyny. Odwiedzają je pielgrzymi z Polski i całego świata, rocznie około 14-15 tysięcy osób. W ciągu minionych 8 lat w miejscu objawień modlili się pielgrzymi z 74 krajów. Aktualnie trwa kompleksowa rozbudowa tego sanktuarium. Docelowo powstaje kościół na 1,5 tys. miejsc, 50-osobowy dom pielgrzyma, nowe Muzeum św. Siostry Faustyny.
To tutaj 22 lutego 1931 r., w klasztorze sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku przy Starym Rynku 14, św. siostra Faustyna Kowalska po raz pierwszy ujrzała Jezusa w obrazie „Jezu, ufam Tobie”. Wtedy też usłyszała polecenie: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie”.
Msza św. pod przewodnictwem abp. Jana Romeo Pawłowskiego z Watykanu, finał akcji charytatywnej „Smak miłosierdzia” i taca na rozbudowę Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku – taki program obchodów 90. rocznicy pierwszego objawienia się Jezusa Miłosiernego św. Faustynie odbył się w Płocku. To właśnie w tym polskim mieście Pan Jezus rozpoczął przesłanie o Bożym Miłosierdziu, powierzając tę tajemnicę zakonnicy ze Zgromadzenia Matki Boskiej Miłosierdzia.
Z powodu pandemii organizatorzy uroczystości zaprosili wszystkich czcicieli Bożego Miłosierdzia do duchowej łączności z płockim „Betlejem Miłosierdzia”. Uroczystej Eucharystii przewodniczył abp Jan Romeo Pawłowski, sekretarz ds. Reprezentacji Papieskich w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej.
Po Mszy św. rocznicowej odbył się finał całorocznej akcji „Smak miłosierdzia”, w ramach której przygotowano 1080 paczek z żywnością i środkami higienicznymi dla płocczan żyjących w trudnych warunkach materialnych.
Miłosierdzie wciąż odkrywane
Św. siostra Faustyna Kowalska (1905-1938) w wieku 20 lat wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Miłosierdzia w Warszawie. W 1930 r. zamieszkała w klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku.
Objawienie się Pana Jezusa siostra Faustyna tak opisała w swoim „Dzienniczku” (powstawał w latach 1934-1938): „Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie: jeden czerwony, a drugi blady /…/. Po chwili powiedział mi Jezus: wymaluj obraz według rysunku, który widzisz z podpisem: Jezu, ufam Tobiea. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie”.
Siostra Faustyna usłyszała też życzenie, dotyczące ustanowienia w kościele Święta Miłosierdzia Bożego. Wola Pana Jezusa swoje spełnienia znalazła w Wilnie – tutaj s. Faustyna została skierowana do pracy w klasztorze. Zamieszkała na Antokolu, gdzie w swojej klasztornej celi miała dalsze wizje Jezusa. Tutaj też Jezus podyktował modlitwę koronką do Bożego Miłosierdzia. W Wilnie też Faustyna spotkała swego duchowego przewodnika ks. Michała Sopoćkę, który zbadał wizje pod kątem teologicznym. On też znalazł malarza – Eugeniusza Kazimirowskiego, który namalował obraz z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”. Obraz ten znajduje się obecnie w sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Wilnie.
Niemniej jednak ani siostra Faustyna, ani ksiądz Michał nie doczekali się oficjalnego uznania przez Kościół kultu Bożego Miłosierdzia. Nastąpiło to już po ich śmierci. Powoli, na przestrzeni dziesięcioleci, Kościół odsłaniał przesłanie o Bożym Miłosierdziu przekazane tej zakonnicy. Papież Polak – Jan Paweł II – beatyfikował i kanonizował Faustynę Kowalską. On też w 2000 roku wprowadził nowe święto kościelne – Niedzielę Miłosierdzia Bożego (w pierwszą Niedzielę po Wielkanocy).
To wydarzenie nie stało się bynajmniej przysłowiową kropką nad „i” w szerzeniu kultu Bożego Miłosierdzia. W roku 2008 Kościół do chwały ołtarzy wyniósł spowiednika św. Faustyny – ks. Michała Sopoćkę. Natomiast w ciągu ostatniego 10-lecia powstało sporo dzieł poświęconych siostrze Helenie Majewskiej, która była kontynuatorką dzieła św. Faustyny j. Mieszkała w Wilnie, należała do Zgromadzenia Sióstr od Aniołów, otrzymała od Jezusa łaskę objawień, którymi dzieliła się z księdzem Sopoćką. Wydarzenia te miały miejsce już po śmierci s. Faustyny. Jakie jeszcze cząstki mozaiki Bożego Miłosierdzia przed nami zostaną odsłonięte, nikt nie wie.
Opracowała Teresa Worobiej
Na zdjęciu: przed wejściem do Świątyni Miłosierdzia Bożego w Wilnie;
codziennie w dawnych celach klasztornych w Domku św. Faustyny organizowane jest nabożeństwo koronką do Bożego Miłosierdzia;
św. Jan Paweł II przed pierwszym obrazem Jezusa Miłosiernego – jeszcze w kościele pw. Ducha Świętego
Fot. autorka i archiwum
Obraz Bożego Miłosierdzia
„Podaję ludziom naczynie – powiedział Jezus do Siostry Faustyny – z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie” (Dz. 327).
Płocki klasztor Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia jest miejscem pierwszego objawienia Jezusa Miłosiernego św. Siostrze Faustynie Kowalskiej, podczas którego otrzymała polecenie namalowania obrazu według doznanej wizji. Wydarzenie to miało miejsce 22 lutego 1931 roku. Pan Jezus zwrócił się do niej w słowach: „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie (Dz. 47). Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już tu na ziemi, zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić ją będę jako swej chwały” (Dz. 48).
Na obrazie charakterystyczne są dwa duże promienie oraz gest błogosławieństwa. Tym promieniom Jezus nadał nazwę promieni miłosierdzia. Jeden z nich – czerwony, oznacza krew, a drugi – blady – wodę, które wypłynęły z Serca Jezusa przebitego włócznią na krzyżu. Słowa w podpisie obrazu stanowią wezwanie do całkowitego zaufania dobroci Boga.
Obraz jest narzędziem służącym Jezusowi do rozdawania łask i naczyniem, którym ludzie czerpią te łaski ze źródła Miłosierdzia. Jest również znakiem, który przypomina wezwanie do praktyki miłosierdzia poprzez czyn, słowo i modlitwę.
Dla tego obrazu Jezus domaga się czci publicznej w kościołach całego świata, zwłaszcza w dni Święta Miłosierdzia. Cześć obrazu polega na postawie zaufania Bożemu miłosierdziu oraz czynnej miłości wobec braci.