Gimnazjaliści z Rudomina zwycięzcami międzynarodowego projektu „Change the Game”
Gimnazjaliści z Rudomina zwycięzcami międzynarodowego projektu „Change the Game”
Młodzież podołała wyzwaniom
Gimnazjum im. Ferdynanda Ruszczyca w Rudominie na Litwie i Szkoła Podstawowa nr 11 im. Szarych Szeregów w Stalowej Woli wygrały rywalizację prowadzoną w ramach projektu Inteligentny Samorząd „Change the Game”, służącego promowaniu kompetencji cyfrowych i edukacji ekologicznej młodzieży. Jest to już drugi międzynarodowy projekt zrealizowany z udziałem uczniów z Litwy i Polski
Uczniowie mieli za zadanie mierzyć i analizować wybrane czynniki środowiskowe, np. zanieczyszczenie powietrza w swoich miejscowościach, a następnie za pomocą własnych cyfrowych metod prezentacji i wizualizacji pokazać, jak zmieniały się mierzone parametry w czasie. Zebrane informacje porównywano z danymi pozyskanymi przez inny zespół w innej miejscowości.
31 grudnia 2020 r. z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci
MIECZYSŁAWY PIETKIEWICZ
Ciężka choroba wyrwała z naszego grona wspaniałego człowieka o otwartym sercu dla świata i ludzi.
Mieczysława Pietkiewicz urodziła się 4 marca 1958 roku. W roku 1980 ukończyła studia w ówczesnym Wileńskim Instytucie Pedagogicznym na kierunku fizyki i astronomii. Ze szkołą w Miednikach związana była od najmłodszych lat. Była jej wychowanką, wieloletnią nauczycielką fizyki, a od 2007 roku pełniła funkcję dyrektora. Nie była szeregowym nauczycielem i dyrektorem. Była całkowicie oddana szkolnictwu, wymagająca względem ludzi, a przede wszystkim względem siebie. Dbała o dobro ucznia, broniła jego interesów, pragnęła zapewnić wysoki poziom nauczania. Pozostawiła po sobie wspomnienia osoby życzliwej i wrażliwej na problemy innych ludzi.
Pamięci Alusia Katza
Publikacje o mejszagolskich Żydach („Tygodnik Wileńszczyzny” 18-24 czerwca 2020, nr 25 (1354) „Rakowscy, którzy pomogli Katzom” oraz poprzednie artykuły) zainspirowały mnie do podzielenia się wspomnieniami o rodzinie państwa Katzów z Gudalina koło Mejszagoły.
Stuhektarowy majątek Gudulin [dziś nazywany Gudalina – jakby spolszczona nazwa wsi po litewsku Gudulinė (rodzaj żeński) – przyp. red.] i niespełna pięćdziesięciohektarowe gospodarstwo rolne mojego dziadka Juliana rozgraniczała jedynie miedza. Dwór zaś i nasza posesja były położone obok siebie. Tak blisko, że wiosną i latem klekot bocianiej pary, gniazdującej na jednym z trzech dworskich modrzewi, odbijał się głośnym echem od ścian naszych zabudowań.