Odszedł do wieczności Bernard Ładysz

25 lipca br. zmarł polski śpiewak operowy Bernard Ładysz.

Kresowiak-Wilnianin z Zarzecza, Bernard Ładysz mieszkał w starej dzielnicy nad wartką Wilenką, ul. Młynowa 2, w pięknym gotyckim zakątku, gdzie dziś stoi Adam Mickiewicz w zadumie przy kościele św. Anny, kierując swój wzrok ku Alma Mater Vilnensis.

Bernard Ładysz urodził się 24 lipca 1922 roku. 24 lipca 2020 roku w Warszawie odznaczył swoje 98. urodziny. Dzień po urodzinach... odszedł do wieczności.

Siedemnastoletni akowiec, uczestnik akcji „Ostra Brama”, słynny śpiewak opery światowej, artysta, żołnierz Wojska Polskiego, zesłaniec, więzień w Kałudze (1944-1946), niezachwiany Polak-patriota.

Przez Pana Boga obdarzony niepowtarzalnym głosem (bas-baryton), przez wszystkie lata służył polskiej scenie operowej, polskiemu wojsku, polskiej publiczności. Kochał piosenki ludowe. Swoim talentem podbił sceny oper światowych.

Niezłomny Duch, Patriotyzm, Siła Woli w jedną całość splecione, Talentem wzmocnione, w siłę pieśni obrócone, stanowiły magnetyczno-śpiewaczą osobowość Bernarda Ładysza.

W 1995 roku, po 50. latach nieobecności, po raz pierwszy artysta przybył do rodzinnego Wilna na zaproszenie Centrum Kultury Polskiej jako solista w składzie Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. Wystąpił w Pałacu Kultury i Sportu. Sala na 4,5 tys. miejsc była wypełniona po brzegi. Wileńska publiczność powitała swego rodaka na stojąco dwudziestominutowymi owacjami i kwiatami.

W 2009 roku na Festiwalu w Mrągowie, jako kresowiak-wilniuk, przez publiczność został powitany tradycyjnym „Sto lat!” 8 tys. widzów w amfiteatrze znowu witało go burzą oklasków. Zdawało się, że cała Polska go oklaskuje!

Syn Ziemi Wileńskiej, śpiewak i aktor światowej sławy scen operowych, wielbiony i szanowany nie tylko w kraju, zawsze pozostawał wierny swojej Wielkiej Ojczyźnie i Wilnu.

„Marzy mi się, aby moje kości przykryła Ziemia Wileńska” – mówił.

Niech Go otuli Ziemia Wielkiej Ojczyzny, a pamięć nasza zachowa przez wszystkie pokolenia jego skarb – niepowtarzalny śpiew basa-barytonu.

Requiem aeternam dona eis Domine, et lux perpetua luceat eis.

Apolonia Skakowska
Prezes-dyrektor Centrum Kultury Polskiej na Litwie im. Stanisława Moniuszki w Wilnie

<<<Wstecz