XXIII Festiwal Teatrów Szkolnych
Teatr w szkole czy szkoła w teatrze?
Spektakl daje możliwości budowania więzi między starszymi i młodszymi uczniami biorącymi udział w tworzeniu przedstawienia, pomaga zgrać zespół, uczy odpowiedzialności za siebie i kolegę. I daje poczucie satysfakcji, bo efekt końcowy jest zawsze sukcesem!
W opinii pedagogów i psychologów edukacja teatralna jest jedną z ważniejszych form pracy z dziećmi. Uwrażliwia uczniów na piękno słowa, muzyki, daje radość, uczy kultury teatralnej. Dużo szczęścia ma więc szkoła, w której pracują nauczyciele rozumiejący potrzebę organizowania teatru szkolnego. I oczywiście ważne jest to, że efekt całorocznej pracy można zaprezentować szerokiej publiczności. A taką możliwość już od dwudziestu trzech lat stwarza Stowarzyszenie „Macierz Szkolna”. Dlatego Festiwal Teatrów Szkolnych budzi zainteresowanie społeczności szkolnej i cieszy się wysoką frekwencją. W tym, roku do finału zakwalifikowało się 16 szkolnych zespołów teatralnych. W jury zasiedli: dr Magda Kiszko-Dojlidko – przewodnicząca komisji, Anna Kitlińska, Lilia Kiejzik, Irena Litwinowicz. Wytypowanie najlepszego spektaklu, jak zawsze, nie należało do łatwych zadań, bo wiele zespołów prezentowało wysoki poziom wykonania.
– Większość przedstawień to efekt solidnej pracy i dbałości o szczegóły. Widać to zwłaszcza w młodszych grupach, gdzie stroje, dekoracja i dbałość o poprawną wymowę są naprawdę imponujące. Dlatego inaczej ocenia się młodsze, a inaczej starsze grupy. Od tych drugich wymaga się już grania ze zrozumieniem. Dlatego tak ważny jest właściwy dobór sztuki – podkreśla Lilia Kiejzik, kierownik Polskiego Studia Teatralnego. Reżyserka zaznaczyła, że doskonale widać kto chodzi na przedstawienia teatralne, kto jest z teatrem za „pan brat” – takie osoby są odważniejsze w kreowaniu postaci, bo potrafią porównać grę aktorów. Podpatrując innych, sami doskonalą swój warsztat.
Niewątpliwie laureaci „Złotego Dzwoneczka” to właśnie ludzie teatru. Rokrocznie zdobywają uznanie, często uczestniczą w spektaklach wystawianych przez polskie teatry działające w Wilnie. I to przekłada się na jakość ich spektakli.
Warto korzystać z takich doświadczeń, dotykać teatru nie tylko w dniu festiwalu. To wspaniała przygoda, co z uśmiechem potwierdzają młodzi aktorzy od lat zaprzyjaźnieni ze sztuką. A przytakują im niestrudzeni nauczyciele, którzy po opadnięciu kurtyny od razu zaczęli myśleć nad tematyką następnego przedstawienia. Bo za rok kolejny festiwal!
Monika Urbanowicz
Na zdjęciu: Patrycja, Karina i Wiktoria – trzy urocze dzwoneczki, skutecznie przeganiały tremę
Fot. Marian Paluszkiewicz
Złoty Dzwoneczek i Nagroda Publiczności
„Jak w starym, dobrym filmie”
reż. Diana Markiewicz, Walentyna Markiewicz zespół „Twardy orzeszek” Szkoła Łazdinai w Wilnie
Srebrny Dzwoneczek
„Nie jedzcie stokrotek”
reż. Teresa Mojsiewicz, Alina Judycka zespół „Wiercipięty”
Progimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie
Brązowy Dzwoneczek
„Sen nocy wrześniowej”
reż. Beata Kowalewska zespół „Szkic”
Szkoła im. Sz.Konarskiego w Wilnie
Wyróżnienia
„Dziady, cz.II” reż. Alina Masztaler zespół Studio Teatralne, Gimnazjum im. Jana Pawła II w Wilnie
„Kurcze blade czyli Kuchenne rewolucje” reż. Magdalena Klepka, zespół „TGT”- Turgielska Grupa Teatralna, Gimnazjum im. P. K. Brzostowskiego w Turgielach
„Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki” reż. Renata Tomaszewicz zespół „Twórczy świat”, Szkoła Podstawowa im. M. Zdziechowskiego w Suderwie
„Marcin Kozera” reż. Bożena Bieleninik zespół „Wędrówka”, Gimnazjum im. św. R. Kalinowskiego w Niemieżu
Indywidualne nagrody aktorskie
Estela Tamulenaitė za rolę „Mama Koza” – spektakl „Wilk i siedmioro koźląt”
Karol Błażewicz za rolę „Guślarz prowadzący” – spektakl „Dziady, cz.II”
Jakub Bill za rolę „Marcin Kozera” – spektakl „Marcin Kozera”
Anton Sitnikow za rolę Chaplina – spektakl „Jak w starym, dobrym filmie”
Patrycja Malewska za rolę „Kurczę blade” – spektakl „Kurczę blade czyli Kuchenne rewolucje”
Edward Dulko za rolę „Szefa robaczków” – spektakl „Nie jedzcie stokrotek”
Gabriela Kudinowa za rolę „Andżeliki” – spektakl „Dziewięć przerw, w tym dwie długie”