Mieszkanka wsi Zaguryszki obchodzi 100 lat
Mądrość sędziwego wieku
15 października do wsi Zaguryszki, gminy mickuńskiej, zawitali przedstawiciele władz samorządu rejonu wileńskiego w osobach – mer Marii Rekść, kierowniczki wydziału opieki socjalnej Stefanii Stankiewicz, doradcy mer Juliany Jedzińskiej, aby złożyć życzenia Franciszce Dziemieszko z okazji 100-lecia jej urodzin.
Z życzeniami pośpieszyli także kierowniczka Nowowilejskiego Wydziału Emerytur Rita Grigienė i rzecznik prasowy „SODRY” Leonilija Perminienė.
Mer Maria Rekść złożyła Franciszce Dziemieszko gratulacje, życząc jej dobrego zdrowia, spokoju, wręczyła wiązankę kwiatów i dyplom. Kierowniczka wydziału opieki socjalnej Stefania Stankiewicz, winszując jej pięknego jubileuszu, wręczyła prezent. Z twarzy jubilatki można było odczytać zadowolenie i wzruszenie z powodu niecodziennej wizyty. Były też życzenia od przybyłych wraz z mer przedstawicieli lokalnej władzy, starościny gminy mickuńskiej Renaty Mickiewicz i specjalistki ds. socjalnych Anżeliki Puczko.
Mer Maria Rekść ucięła krótką pogawędkę ze stulatką.
Franciszka Dziemieszko z domu Czerniawska urodziła się 15 października 1913 r. we wsi Wałowszczyzna w licznej rodzinie. Miała sześcioro rodzeństwa: dwóch braci i cztery siostry.
Przez większą część życia pracowała na roli. W latach powojennych musiała pracować w kołchozie. Wraz z mężem Antonim wychowała 7 dzieci: jeden z synów w latach powojennych w kwiecie wieku zmarł tragicznie. Mąż nie żyje już od 1973 r. Ma 15 wnuków. Mieszka wraz z synem Tadeuszem i synową Maryną, otoczona ich troskliwą opieką, której główny ciężar spadł na barki Maryny.
Samopoczucie jubilatki, jak na matuzalemowy wiek, całkiem niezłe. Jeszcze dobrze słyszy. Podczas spotkania z gośćmi Franciszka Dziemieszko była w dobrym humorze. Zadeklamowała parę wierszy, m.in. o rózeczce, niegdyś stosowanej w wychowaniu dzieci, a „prowadzącej do Nieba”. Zaśpiewała także parę piosenek. Niewątpliwie, jest to oznaka całkiem dobrej pamięci.
Jan Lewicki
Na zdjeciu: Jubilatka odbiera pozdrowienia.