Jubileusz stulecia Szkoły Podstawowej w Podborzu
Miejsce, którego się nie zapomina
Jubileusz stulecia Szkoły Podstawowej w Podborzu stał się świętem lokalnej społeczności. Praktycznie każdy mieszkaniec wsi i gminy jest związany z placówką oświatową i jest jej wychowankiem.
Takiej liczby gości honorowych i przyjaciół podborska szkoła nie gościła już dawno. Wśród gości honorowych na jubileuszu nie zabrakło mera rejonu solecznickiego Zdzisława Palewicza, posła Leonarda Talmonta, radcy-ministra, kierownika Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wilnie Stanisława Kargula, kierownika Wydziału Oświaty i Sportu administracji samorządu rejonu solecznickiego Reginy Markiewicz, starosty gminy podborskiej Tadeusza Minakowskiego, ks. proboszcza parafii podborskiej Szymona Wikły, delegacji Zachodnio-Pomorskiego Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego na czele z prezesem Adamem Zygmuntem, dyrektorów rejonowych szkół, byłych absolwentów podborskiej szkoły.
Uroczystości jubileuszowe poprzedziła Msza święta w miejscowym kościele, którą celebrowali ksiądz proboszcz Szymon Wikło wraz z byłymi absolwentami podborskiej szkoły, księżmi Jerzym Witkowskim i Rusłanem Wilkielem.
Po zakończeniu nabożeństwa, na placu przed szkołą została odsłonięta tablica pamiątkowa z okazji 100-lecia szkoły w Podborzu. Wybite na płycie marmurowej słowa „Są miejsca, czasy i ludzie, których się nie zapomina...” staną się pamiątką na długie lata o historycznym jubileuszu szkoły.
Pierwsza szkoła początkowa w Podborzu powstała w 1910 roku, jeszcze za czasów caratu. Tak jak było przyjęte w Imperium Rosyjskim, językiem nauczania w jednoklasowej wówczas szkole, był język rosyjski. Po odrodzeniu się państwa polskiego, w 1921 roku we wsi rozpoczęła pracę publiczna jednoklasowa szkoła powszechna, z polskim językiem nauczania. Placówka mieściła się w prywatnym domu Monkiewiczów, a nauczycielką w niej była Anna Dziegucka. Podczas II wojny światowej szkoła musiała tymczasowo zaprzestać swoją działalność. Do ławek szkolnych uczniowie powrócili dopiero w 1946 roku. Do 1954 roku podborska szkoła była szkołą siedmioletnią, później, z uwagi na wzrost liczby uczniów, aż do 1975 roku była szkołą średnią, później została przekształcona w szkołę podstawową. Ten statut pozostaje do dnia dzisiejszego.
W ostatnich latach, staraniami samorządu solecznickiego oraz przy wsparciu finansowym Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, gmach szkoły został zrekonstruowany. W tym roku szkolnym naukę w niej pobiera 77 uczniów, których kształci i wychowuje 19 pedagogów, pod kierownictwem pani dyrektor Haliny Molis. – Dzisiejsze spotkanie ma charakter niezwykły, podniosły i ośmielam się stwierdzić, historyczny. Łączy w sobie już zapisaną kartę 100-letnich wydarzeń szkoły z teraźniejszością, jest również chwilą zadumy, refleksji i wspomnień. Niewątpliwie, największą wartością przez te lata byli uczniowie i nauczyciele, którzy zawsze stanowią duszę szkoły, to oni w każdym czasie przynosili szkole ogromną chwałę. Z serca dziękuję za Państwa życzliwość, za przybycie i poświęcony nam czas, za dar wspomnień, za dar serca wspierający działalność szkoły – powiedziała do uczestników święta dyrektorka.
Świąteczne życzenia społeczności szkoły złożyli liczni goście, byli absolwenci i przyjaciele placówki oświatowej. Młodzież szkolna i pedagodzy zaprezentowali dla gości uroczysty koncert, podczas którego wykazali się swoim talentem artystycznym.
A. K.
Na zdjęciu: tablica pamiątkowa została odsłonięta.