Poświęcenie wyremontowanego budynku szkoły średniej w Mejszagole
Cieszymy się waszą radością
Kiedy otwarto w Mejszagole nowa szkołę litewską im. Księcia Olgierda przez miasteczko przeszedł lekki szmer niepokoju i pewnej zazdrości. Cóż, gmach polskiej szkoły nie reprezentował się najlepiej azbestowy dach, stare okna, ciemne klasy i wszechobecna, łatwopalna boazeria licha konkurencja dla nowoczesnej, przestrzennej szkoły litewskiej.
Na szczęście zauważono i usłyszano prośby dyrektor Alfredy Jankowskiej. Otwarte serca i hojne kieszenie Senatu RP (poprzez Stowarzyszenie Wspólnota Polska) i samorządu rejonu wileńskiego dokonały, wydawałoby się rzeczy niemożliwej. Oto bowiem szkoła średnia im. ks. Józefa Obrembskiego przeszła gruntowny remont i właściwie stała się całkiem nową szkołą. Począwszy od dachu, okien, elewacji zewnętrznej, a skończywszy na podłogach, meblach w klasach wszystko lśni nowością, czystością i pachnie świeżą farbą.
Jubileusz stulecia Szkoły Podstawowej w Podborzu
Miejsce, którego się nie zapomina
Jubileusz stulecia Szkoły Podstawowej w Podborzu stał się świętem lokalnej społeczności. Praktycznie każdy mieszkaniec wsi i gminy jest związany z placówką oświatową i jest jej wychowankiem.
Takiej liczby gości honorowych i przyjaciół podborska szkoła nie gościła już dawno. Wśród gości honorowych na jubileuszu nie zabrakło mera rejonu solecznickiego Zdzisława Palewicza, posła Leonarda Talmonta, radcy-ministra, kierownika Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Wilnie Stanisława Kargula, kierownika Wydziału Oświaty i Sportu administracji samorządu rejonu solecznickiego Reginy Markiewicz, starosty gminy podborskiej Tadeusza Minakowskiego, ks. proboszcza parafii podborskiej Szymona Wikły, delegacji Zachodnio-Pomorskiego Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego na czele z prezesem Adamem Zygmuntem, dyrektorów rejonowych szkół, byłych absolwentów podborskiej szkoły.
Ostateczna decyzja pretendentów do zwrotu ziemi w mieście Wilnie - tylko do 1 czerwca
Kompensata za ziemię kolejnym oszustwem
Zdecydowana większość pretendentów do zwrotu ziemi w mieście Wilnie otrzymała pismo z urzędu regulacji rolnej z propozycją zwrócenia zajętej ziemi w formie kompensaty pieniężnej. Propozycja wpłynęła w myśl przyjętej przez Sejm RL 10 listopada 2011 roku poprawki do Ustawy o zwrocie ziemi, które uprawomocniły się z dniem 1 lutego 2012 roku. Nowa redakcja ustawy przewiduje możliwość wyboru pieniężnego sposobu rekompensaty za zajętą i niemożliwą do zwrotu ziemię w miastach, przyłączoną do 1 czerwca 1995 roku. Pretendenci również mogą zmienić dotychczas wybrany sposób rekompensaty na sposób pieniężny, jeżeli nie została przyjęta decyzja administracyjna.
Ludzkie losy
Najlepsze mienie mieć czyste sumienie...
Los kobiet wiejskich z pokolenia naszych matek i babć przeważnie jest naznaczony ciężką pracą i cierpliwością, które pomagały zapewniać rodzinie dostatek, pokonywać trudności życiowe, zaskarbiać szacunek u ludzi. Jedną z takich kobiet, obdarzonych nie tylko pracowitością, silną odpornością duchową, ale też licznymi zdolnościami i optymistycznym usposobieniem, jest Alfreda Romańczyk, mieszkanka podwileńskich Ciechanowiszek (gm. zujuńska).
W Ogrodzie Bernardyńskim. Jak cudnie!
- tak napisał Ferdynand Ruszczyc, w czwartek 18 maja 1922 roku, w liście do żony, przebywającej w Bohdanowie. W Ogrodzie Bernardyńskim cudnie będzie zapowiadają po upływie 90 lat ojcowie miasta Wilna.
Pisaliśmy w poprzedniej kolumnie W. i w., że Bernardynka i część terenu dawnego Ogrodu Botanicznego (w okresie międzywojennym nosił imię Lucjana Żeligowskiego) zamknięte są do przyszłej wiosny. Teraz trwają prace porządkowe, przekładane są różnego rodzaju komunikacje. W 2013 r. rozpocznie się urządzanie ogrodu i ma być on równie wspaniały jak za dawnych lat, kiedy to wileński fotograf i artysta malarz Aleksander Władysław Strauss wraz z innymi w 1887 r. opracował projekt zagospodarowania przepięknego terenu parkowego. Lat wiele zakątek ten w samym sercu miasta trwał, ale umknęło jednak z niego życie. Z przyczyn dziejowych.