100-lecie konsekracji kościoła parafialnego w Wojdatach
Dom, w którym doskonali się serca
Miniona niedziela, 7 listopada, szczególnie uroczyście zapisała się w historii Wojdat. Wierni tej, odległej o 10 km od stolicy parafii, uczcili jubileusz świątyni pw. Nawrócenia św. Pawła, która od stulecia służy jako Dom Modlitwy. Tego dnia odbyły się Msze św., które z ordynariuszem archidiecezji wileńskiej kardynałem Audrysem Juozasem Bačkisem celebrowali: ks. proboszcz Józef Narkun, dziekan trockiego dekanatu ks. Jonas Varaneckas, ks. Valentinas Šiuša oraz ks. Kazimierz Gwozdowicz. Wierni tłumnie uczestniczyli w nabożeństwie, dziękując Bogu za kościół, jego fundatorów i duszpasterzy.
Dar rodziny Łęskich
Wojdaty (zwane Białą Waką) były niegdyś dziedzictwem Radziwiłłów i Oskierków. Neobarokowy kościół z białej cegły został zaprojektowany przez architekta F. R. Roztworowskiego. Powstał on dzięki zaangażowaniu parafian, a także właściciela hrabiego Hilarego Łęskiego, który w połowie XIX wieku nabył tę majętność. Kamień węgielny pod budowę kościoła został poświęcony w roku 1907 przez wileńskiego biskupa Edwarda Roppa, natomiast 17 października 1910 roku ks. prałat Kazimierz Michalkiewicz, administrator diecezji wileńskiej poświęcił nową świątynię. Jako odrębna – parafia pw. Nawrócenia św. Pawła – istnieje od roku 1921, obecnie należy do dekanatu trockiego.
Po wojnie restauracji kościoła dokonał długoletni proboszcz parafii śp. ks. Leopold Chomski, został on pochowany przy kościele. Ciekawostką jest, że kapłan ten był spowiednikiem poety Czesława Miłosza.
Znak wartości religijnych
„Świątynia stanowi zewnętrzny znak wartości religijnych. Im większa troska o sakralny charakter Domu Bożego, tym łatwiej w danej wspólnocie parafialnej zachować i rozwijać życie religijne” – powiedział podczas niedzielnej homilii ks. kardynał Audrys Juozas Bačkis, podkreślając, że odpowiedzialność za szacunek dla świątyni i odpowiednie zachowanie w obrębie jej murów spoczywa nie tylko na kapłanie, lecz na każdym wierzącym człowieku.
Wojdaccy parafianie są świadomi duchowej spuścizny swoich przodków, włączają się, każdy na swój sposób, w życie kościoła. Młodzież jest zaangażowana w ruchu oazowym „Światło – życie”, kółka różańcowe otaczają modlitwą wszystkich wiernych parafii. Polskie chóry – „Ballada” oraz kościelny i litewskie: „Bijunelis” i „Pagiriu dainoriai” upiększają liturgię śpiewem, zaś młodsi parafianie – przygotowywani przez katechetów – włączają się w posługę do Mszy św. i czytanie Słowa Bożego.
Jubileusz był okazją do przekazania świątyni darów materialnych. W kościele został wykonany nowy ołtarz oraz ambonka, poświęcone przez kardynała podczas niedzielnej uroczystości. W uroczystej procesji z darami udział wzięli przedstawiciele dzieci i młodzieży, ich rodzice, dorośli, pracownicy starostwa.
Starościna Maria Maciulewicz złożyła w darze od gminy monstrancję, natomiast młodzież Wileńskiej Szkoły Technologii, Biznesu i Rolnictwa przyniosła wotum w kształcie złotego serca, wyrażając wdzięczność Stwórcy za 100-lecie kościoła. Z kolei dyrektor placówki dr Stanisław Hejbowicz zebrał kopie dokumentów archiwalnych o fundacji, budowie i dziejach kościoła. Materiały te przekazał księdzu proboszczowi. Tadeusz Aszkielaniec, starosta gminy czarnoborskiej, w której rektoralny kościół pw. św. Urszuli należy do parafii w Wojdatach, złożył w darze parafialnej świątyni puszkę.
Drugi dom
W niedzielnej Mszy św. wierni objęli modlitwą wszystkich, którzy byli i są związani z kościołem w Wojdatach. Miłosierdziu Bożemu powierzono zmarłych fundatorów świątyni oraz kapłanów, którzy tutaj pracowali. Na jubileusz do Wojdat przybyli goście z samorządu rejonu wileńskiego: Maria Rekść, mer rejonu, zastępca – Jan Sinicki oraz dyrektor administracji Lucyna Kotłowska. Mer rejonu w imieniu władz samorządowych złożyła życzenia wspólnocie parafialnej w Wojdatach. Przekazując zaś na ręce księdza proboszcza rozporządzenie o przeznaczeniu kwoty pieniężnej na potrzeby kościoła, podkreśliła, że samorząd zawsze będzie dbał o rozwój wartości duchowych rejonu wileńskiego. Do Wojdat przybyli także poseł do Parlamentu Europejskiego Waldemar Tomaszewski, przewodniczący AWPL oraz poseł Jarosław Narkiewicz
Europoseł składając życzenia proboszczowi oraz parafianom, przypomniał zebranym okres powstawania świątyni, gdy to kilka lat po konsekracji kościoła na te tereny wtargnęli bolszewicy, których wkrótce marszałek Piłsudski przegonił. Zaznaczył, że ich powrót po 20 latach sprawił, iż nie brakowało tragicznych losów dla tej ziemi i jej mieszkańców. „Doczekaliśmy się XXI wieku i widzimy, że parafia jest w dobrej kondycji. Cieszymy się, że kościół znajduje się w rejonie, który obrał Chrystusa na Króla” – mówił eurodeputowany, wyrażając radość, że wszystkie dzieci w szkołach polskich uczęszczają na lekcje religii. Zachęcał, by taką praktykę przejęli uczniowie szkół litewskich.
Parafianie serdeczne słowa uznania kierowali do proboszcza. Dziękowali za jego otwartość i współpracę. Wyrażali swoją radość, że świątynia jest dla nich „drugim domem, gdzie się ubogacają duchowo, gdzie Bóg szczególnie udoskonala ich serca”. Jako pamiątkę uroczystości po Mszy św. wierni otrzymali folderki ze zdjęciami kościoła, obrazów, ołtarzy i innych wartościowych pamiątek, jakich nie brakuje w świątyni.
Teresa Worobiej
Na zdjęciu: wierni licznie się gromadzili na uroczystości jubileuszowej; wotum dziękczynne od studentów.
Fot. autorka